Πρώην υπουργός χάνει το σπίτι του σε πλειστηριασμό!

Ένα κλασικό ελληνικό δράμα που έχει όλα τα συστατικά για να σοκάρει: πολιτική ιστορία, οικονομική κρίση, και μια τράπεζα που δεν δείχνει κανένα έλεος. Ο Δήμος Παπαδημητρίου, πρώην βουλευτής Πέλλας και υφυπουργός Παιδείας το 1987, κινδυνεύει να χάσει τη μοναδική του περιουσία: το σπίτι όπου μεγάλωσε τα παιδιά του και τώρα φιλοξενεί τα εγγόνια του. Κι όλα αυτά εξαιτίας ενός δανείου που πήραν τα παιδιά του το 2005 για την αγορά ακινήτου στη Θεσσαλονίκη και τη λειτουργία επιχείρησης εστίασης.

Αυτό το δάνειο, που ξεκίνησε με μια αρχική συμφωνία και το ποσό των 127.000 ευρώ, φαινόταν αρχικά διαχειρίσιμο. Ωστόσο, λόγω της οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης του τζίρου της επιχείρησης, οι πληρωμές έγιναν δύσκολες και η τράπεζα άρχισε να πιέζει. Το 2012, παρά την έντονη προσπάθεια των παιδιών του να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, η Εθνική Τράπεζα εξέδωσε διαταγή πληρωμής για το υπόλοιπο του δανείου. Με τον χρόνο, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο τραγικά, και το 2015 η επιχείρηση μεταβιβάστηκε σε νέο διαχειριστή, ο οποίος και αυτός απέτυχε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του δανείου.

Και τότε ήρθε το σοκ: το 2018, η Εθνική Τράπεζα προχώρησε σε αναγκαστική κατάσχεση του ακινήτου μέσω ηλεκτρονικού πλειστηριασμού με τιμή πρώτης προσφοράς 365.000 ευρώ, παρά το γεγονός ότι το ακίνητο είχε πολύ μεγαλύτερη αξία. Παράλληλα, κατηγορεί την τράπεζα για τον ανατοκισμό και τις πρωτοφανείς αυξήσεις που σήκωσαν το υπόλοιπο του δανείου σε εξωφρενικό ύψος: 3.5 εκατομμύρια ευρώ, αν και είχε ήδη εισπραχθεί το 75% του κεφαλαίου.

Και το δράμα συνεχίζεται. Το 2021, η εταιρεία servicer που ανέλαβε το υπόλοιπο του δανείου, μεταβίβασε την απαίτηση και προχώρησε σε καινούργια κατάσχεση, αυτή τη φορά του σπιτιού του Παπαδημητρίου, με προγραμματισμένο ηλεκτρονικό πλειστηριασμό στις 17 Σεπτεμβρίου 2025. Για τον ίδιο, αυτό δεν είναι απλά μια οικονομική διαδικασία – είναι η απειλή να χάσει ό,τι έχει απομείνει από τη ζωή του.

Ο Παπαδημητρίου, έχοντας περάσει τα 80, αναφέρει σε επιστολή του ό,τι όλη αυτή η ιστορία δεν είναι απλώς μια προσωπική καταστροφή, αλλά μια κραυγή για τη νομοθετική προστασία της πρώτης κατοικίας και των οικογενειών που βρέθηκαν θύματα της οικονομικής κρίσης.