Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη.
Τα υψηλά επίπεδα έκθεσης στο φθόριο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή την πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να βλάψουν τη γνωστική λειτουργία των παιδιών, αποκαλύπτει μια νέα μελέτη.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η φθορίωση του νερού αποτελεί ένα από τα 10 μεγαλύτερα επιτεύγματα δημόσιας υγείας στον 20ο αιώνα, καθώς θεωρείται απαραίτητο για την στοματική υγεία και την πρόληψη της τερηδόνας.
Για πολλές χώρες του κόσμου η φθορίωση του νερού παραμένει μία κοινή πρακτική, που γίνεται με την ελεγχόμενη προσθήκη μίας φθοριούχου ένωσης σε δημόσια παροχή νερού και με σκοπό την αύξηση της συγκέντρωσης του φθορίου σε ένα προκαθορισμένο επίπεδο για την πρόληψη εμφάνισης της τερηδόνας.
Αντέχεις την αλήθεια; Μάθε ό,τι οι άλλοι δεν θέλουν να ξέρεις.
Κάνε εγγραφή στο newsletter του piestirio.gr
Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το φθόριο, καθώς εισέρχεται στον πλακούντα, μπορεί να αλλάξει τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο του εμβρύου, ειδικά σε περιοχές που σχετίζονται με τη μάθηση, τη συμπεριφορά, τη μνήμη και την εκτελεστική λειτουργία. Το φθόριο μπορεί επίσης να επηρεάσει ορισμένες μοριακές διεργασίες που εμπλέκονται στη νευροδιαβίβαση όταν ο εγκέφαλος αναπτύσσεται.
Επιπλέον, μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι η έκθεση σε φθόριο προκαλεί νευροβιοχημικές αλλαγές, όπως αλλοιώσεις στις οδούς κυτταρικής σηματοδότησης, διαταραχή της λειτουργίας των νευροδιαβιβαστών και οξειδωτικό στρες.
Υψηλότερες ποσότητες φθορίου, χαμηλότερες γνωστικές ικανότητες
Ερευνητική ομάδα από το Ινστιτούτο Karolinska, στη Σουηδία, θέλησε να αξιολογήσει τον αντίκτυπο της προγεννητικής και παιδικής έκθεσης σε φθόριο στη γνωστική ανάπτυξη παιδιών ηλικίας 5 και 10 ετών.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 500 μητέρες και τα παιδιά τους σε επαρχία του Μπαγκλαντές, όπου το φυσικό φθόριο υπάρχει στο πόσιμο νερό σε επίπεδα παρόμοια με αυτά που βρίσκονται σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου.
Η έκθεση στο φθόριο στις μητέρες και τα παιδιά προσδιορίστηκε με τη μέτρηση των συγκεντρώσεων φθορίου στα δείγματα ούρων, η οποία περιλαμβάνει τη συνεχιζόμενη έκθεση σε όλες τις πηγές φθορίου, όπως το πόσιμο νερό, τα τρόφιμα και τα προϊόντα οδοντιατρικής φροντίδας.
Στη συνέχεια, εκπαιδευμένοι ψυχολόγοι αξιολόγησαν τις γνωστικές ικανότητες των παιδιών σε ηλικία πέντε και δέκα ετών, με την χρήση ευρέως καθιερωμένων τεστ.
Όπως διαπιστώθηκε, οι υψηλότερες συγκεντρώσεις φθορίου στα ούρα – ακόμη και σε επίπεδα που θεωρούνται βέλτιστα για την πρόληψη της οδοντικής κοιλότητας- που μετρήθηκαν προγεννητικά και κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας συσχετίστηκαν με χαμηλότερες γνωστικές ικανότητες στα παιδιά, ιδιαίτερα στις αντιληπτικές και λεκτικές ικανότητες.
Η διάμεση συγκέντρωση φθορίου στα ούρα των εγκύων γυναικών από το Μπαγκλαντές ήταν 0,63 mg/L. Όπως πιστεύουν οι ερευνητές, οι αυξανόμενες συγκεντρώσεις φθορίου στις έγκυες γυναίκες θα μπορούσαν να συνδεθούν με τη μείωση των γνωστικών ικανοτήτων των παιδιών τους σε ηλικία πέντε και δέκα ετών.
Τα παιδιά που είχαν πάνω από 0,72 mg/L φθόριο στα ούρα τους μέχρι την ηλικία των δέκα ετών εμφάνιζαν χαμηλότερες γνωστικές ικανότητες από τα παιδιά με λιγότερο φθόριο στα ούρα τους.
«Υπάρχει ανάγκη για περισσότερη έρευνα ώστε να δημιουργηθεί μια ισχυρή βάση για τους κινδύνους του φθορίου για την υγεία, και ιδιαίτερα για την παιδική υγεία. Ακόμη και μικρές αλλαγές στη γνωστική λειτουργία των παιδιών σε επίπεδο πληθυσμού μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες για τη δημόσια υγεία», εξηγεί η Δρ. Maria Kippler, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Ινστιτούτου Karolinska.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, με δεδομένο ότι πρόκειται για μια μελέτη παρατήρησης, δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τις αιτίες. Είναι επομένως σημαντικό να αξιολογηθούν περαιτέρω τα συνολικά αποτελέσματα και άλλων, παρόμοιων διαχρονικών μελετών και σε άλλους πληθυσμούς και να επανεκτιμηθούν τα όρια ασφαλείας για το φθόριο στο πόσιμο νερό, τα τρόφιμα και τα προϊόντα οδοντιατρικής φροντίδας.
Πηγή: Environmental Health Perspectives, Karolinska Institutet
